Adrie Ederveen

Jammer genoeg zie ik er weinig in staan over de periode dat Wij ( M'n 2 Zussen- Broer en ik) in de Martha-Stichting zaten.

Dat was van ongeveer 1945 t/m 1949.

Als kindje van 4 jaar kwam ik in de Martha-Stichting. M'n Zus boven mij scheelde 5 jaar met mij, ik ben de jongste.

Ik kan me veel dingen herinneren. En heb het er goed gehad. Wij woonden vlakbij de Martha-Stichting.

M'n Vader zat in de Oorlog op het Distributiekantoor, en deelde etens bonnen uit. Toen zeiden ze: de Pater je moet naar Huis, want er wordt rassia gehouden. M'n Vader toen 58 jaar zei: Ze nemen oude mannen niet mee. Maar toen Hij bij de grote Kerk kwam in het Centrum, zag Hij Zijn leeftijdsgenoten staan, waarmee Hij op School gezeten had.

Toen is m'n Vader hard gaan hollen en kwam half dood in huis bij ons. De Duitsers hebben hem nog van bed gelicht, en zagen dat het bijna het einde van Z'n leven was. En hebben hem terug gelegd. M'n Vader is 30 april 1945 overleden en begraven op 5 mei de Bevrijdingsdag. Onze Moeder had een rugaandoening, en was hard ziek. Na de Oorlog heeft Dokter van Kooten gezorgd dat Onze Moeder in het Ziekenhuis terecht kwam. En heeft er werk van gemaakt dat wij goed terecht kwamen. En dat was in de Martha-Stichting. Ik kwam in het Kinderhuis. En vond het leuk om inde zomer de bonen helpen afhalen, de grote bonen doppen onder de bomen achter het Huis. Wij moesten onze bedden zelf leren opmaken, dat vond ik niet erg. En toen ik acht jaar was leerde ik er sokken breien. Van m'n Moeder leerde ik toen de grote en kleine hiel breien. Het was net na de oorlog, maar wij hadden goed te eten in de Martha-Stichting. Dat ik het niet zo vlug naar binnen kreeg, en niet alles luste konden Hun niets aan doen. Wij mochten in die tijd al onze eigen kleren aan, en niet die van de Stichting. Daar had Juffrouw Annie Kadee voor gezorgd. Nog niet zo heel lang is zij overleden, ongeveer 6 of 7 jaar. De kinderen moesten allemaal op klompen lopen, maar ik brak m'n nek erop. Dus mocht ik schoenen dragen. Juffrouw Pietske was bij de kleinste kinderen tot 5 jaar en daarna tot 8 bij Juffrouw Ans.

Zij zat altijd te breinen, vandaar dat wij dat van Haar leerden. Er stond een groot poppenhuis buiten in de nis van het Gebouw. Daar kon je als klein kind de gang inkruipen. Dat vonden alle kinderen leuk, dus werd dat veel gedaan.

04-06-2009